Dongeng Sakadang Kuya Jeung Sakadang Monyet
Dina hiji
poe Sakadang Kuya keur neangan kadaharan, tapi ti isuk mula tacan manggih
nanaon. Ngahaeut ka tengah poe, manehna manggih tangkal cau nu buahna geus
asak, tapi kumaha da teu bisa naek. Kulantaran kitu, tuluy manehna bebeja ka
Sakadang Monyet, menta tulung. Omongna “Sakadang Monyet, uing manggih tangkal
cau nu buahna geus asak, tapi hanjakal teu bisa naek, cing tulungan
pangalakeun, engke paparon”
“Hade,”
tembal Sakadang Monyet. “Di mana?”
Tuluy
maranehna arindit babarengan ka tempat tangkal cau tea. Sakadang Monyet, tuluy
naek, metikan cau hiji-hiji bari ditungtut dihakanan. Sakadang Kuya mah teu
dibere sapotong-potong acan, atuh bati cumeplak we neureuyan ciduh.
“Sakadang
Monyet, mana bagian uing? Kapan geus jangji paparon” ceuk Sakadang Kuya
ngagorowok.
Tapi
Sakadang Monyet teu malire, jongjon bae metikan jeung ngadaharan, kalahkah
maledogan ku cangkangna.
Sakadang
Kuya pohara nyerieunana, ngunek-ngunek hayang males.
Dina hiji
poe Sakadang Kuya indit ka kebon Juru tani, ngala cabe nu geus arasak, warnana
bareureum. Ngala genep nu galede, ketembongna bangun aramis pisan. Manehna
indit nepungan Sakadang Monyet. Biwirna dipulas ku pucuk daun jati supaya
beureum, tuluy cupak capek, cuplak ceplak, cara nu geus barang dahar geunah.
Ditanya ku
Sakadang Monyet, “Sakadang Kuya, maneh teh keur ngahadar naon? Cik uing menta!”
Tembal Sakadang Kuya, “ah, ulah ngaganggu, uing teh keur ngeunah ngadahar buah loa paparin ti Dewata. Kakara uing mah barang dahar ni’mat kieu.”
Tembal Sakadang Kuya, “ah, ulah ngaganggu, uing teh keur ngeunah ngadahar buah loa paparin ti Dewata. Kakara uing mah barang dahar ni’mat kieu.”
“Cing
ngasaan saeutik, uing lapar pisan.“ Sakadang Monyet lumah lameh menta ngarah dipikarunya.
“Keur naon
make mere ka maneh, kapan bareto ge maneh teu mere cau ka kami, padahal eta teh
milik kami?”
“Hampura bae
atuh nu enggeus-enggeus mah!, sing karunya ka uing ku hayang ngasaan buah loa
paparin Dewata!” omongna deui lengas lengis.
“Nya ari
maksa-maksa teuing mah top bae,tuh cokot deukeut tangkal caringin itu!” tapi
ulah dibeakeun kabeh, sesakeun keur kami saparona.”
Sakadang
Monyet pihara atoheunna, gancang lumpat rek nyokot buah loa paparin Dewata tea.
Lantaran tabeatna hawek jeung sarakah manehna embung nyesakeun. Kabeh dibawa
lumpat, di tengah jalan raus raus bae didahar, nepi ka beak. Ari beak…. Adug
lajer, jejeritan awahing ku lada jeung panas.
Sakadang
Kuya kacida sugemanana, lantaran geus bisa males kanyeri hatena bareto
Budak Pahatu
Jaman baheula aya dua budak pahatu, lanceukna lalaki,ari adina awéwé. Imahna deukeut hiji leuweung anu loba tangkal bubuahan nu ngarareunah, kayaning pari, kupa, pining, jeng saliana.
Dina hiji mangsa barudak téh rék ngala buah kupa ka leuweung. Barang dating ka leuweung, lanceukna nyarita, “Nyai, Akang rék ngala bubuahan, ku Nyai pulungan!”
“Heug,Akang” ceuk adina.
Térékél budak téh naék. Barang keur jongjon ngala kupa,léor aya oray sanca nyampeurkeun adina anu keur diuk nyanghunjar nyarandé kana catang.
Gep oray téh ngégél kana sukuna. Budak téh ngahariring ngawih.
“Kang tulungan, Kang tulungan! Aya anu gagarayaman kana bitis jeung ngégélan cing geuwat kuring tulungan!”
Usap baé, Nyai, meureun sireum!” ceuk lanceukna.
Budak awéwé téh sapanjang bisa ngomong kénéh mah teu eureun-eureun ngawih ménta tulung tapi ku lanceukna teu ditolih, marukankeun sireum baé. Tungtungna leg baé budak téh diteureuy buleud, tuluy oray téh asup ka leuwi.
Lanceukna reuwaseun naker sabab adina teu kecét-kecét. Manéhna tuluy turun, sanggeus di handap reuwaseun pisan sarta nyangka yén adina dihakan oray. Tulut disused tapak oray téh. Kabeneran barang datang kahiji tempat kapanggih oray keur gulang-guling baé teu bisaeun indit. Budak lalaki ngadéngé manuk haur disada, pokna “Cukrih, cukrih, turih ku pucuk eurih.”
Teu talangké deui beuteung oray diturih. Goréhéh téh adina kapanggih tina jero beuteung oray, terus dibawa balik. Barang datang sok adina téh digolérkeun di tengah imah, ku manéhna digeberan bari ngawih.
“Geber-geber hihid aing
Hihid aing kabuyutan
Titinggal nini awaking”
Kerenyed suku budak téh usik. Pok deui lanceukna ngawih. Kerenyed deui awakna usik. Kitu baé satuluyna, nepi budak awéwé téh hirup deui.
Comments
Post a Comment
Masukan Komentar Anda